@Ebru D.
@Feyza T.
@Şehmus BAKIR
@Kübra Ö.
@Levent T.
@Bahar Y.
Sevgili ve değerli, kısa sürede aile gibi olduğumuz dostlarım=
Maviş neredeyse tamamen toparlamıştı ve normale dönüyordu.
Gücü yerine gelmişti. Az az da olsa ötmeye de başlamıştı.
Gece 2 gibi yanına gittiğimde, sağlıklıyken yaptığım gece ziyaretlerindeki gibiydi. Gece bize minik bir ciklemesi olurdu, selam verir gibi, sen mi geldin der gibi, onu da yapmıştı. İçim çok rahatlamıştı. Ferah bir şekilde yatağa girmiştim. Rabbime de şükrederek.
Fakat, gece 4’teki depremde aşırı bir şekilde korktu ve çırpındı. Sakinleştirdik. 10 dakikalığına yanından ayrıldık. Ama….
Geldiğimizde ölmüştü… 10 dakika içerisinde…
Benim koçum, mavişim, mavi kuşum, yaramaz kuşum, mavi canım melek oldu…
Geceleri uyumadım, elimde uyuttum, yavaş yavaş iyileşmesine şahit oldum. İyileşmişti neredeyse de ama, bir deprem yüzünden, korku-stresten gitti…
Böyleymiş yazısı… Allah’ın takdiri.
Ölümü de bir mesaj gibi;
Hastayken onu görseydiniz, bu ölecek derdiniz, hastayken tamamen hareketsiz yatmış, titrer ve yan yatmış haldeydi, ölüm döşeği gibiydi. O hallerinden, direkten dönüp iyileşiyordu ama bir depremle gitti…
Mevlam ne eylerse güzel eyler…
Onu seven ilgilenen abilerine ablalarına teşekkür ediyorum.