Kuşum öldü, sabaha gömeceğim

[mortsvivants]

Güle oynaya gitti, en en çok ona üzülüyorum. O hali gözümün önünden gitmiyor. Keşke hasta olsaydı tüyleri kabarık olsaydı, örmeseydi, derdim ki hastaydı vadesi doldu. Böyle benim yüzümden gibi hissediyorum

O kadar iyi anlıyorum ki şu hissi... Annesinin istemediği bir yavru kuş geçmişti elime fakat benim bilgisizliğim yüzünden kaybetmiştim onu. Hatta bu yüzden kuş sahiplenmek istemiyordum çünkü gereğinden fazla bağlanıyorum onlara. Bir gün olmayacakları düşüncesi de beni epey ürkütüyor. Şimdi ise dışarıdan evimize gelen bir kuşa bakıyorum. Bir gün odamın köşesinde olmayacağı, şarkı söylemeyeceği, etrafa öyle şapşalca bakamayacağı düşüncesi bazı günler aklıma geliyor ve çok üzülüyorum. Ne yaparım bilmiyorum. Ama ne yazık ki yapacak hiçbir şeyimiz yok, bir zaman sonra hepimiz ayrılık yaşayacağız.

Gerçekten ne kadar iyi bakılırsa bakılsın en nihayetinde kısıtlıyoruz hayatlarını. Daha mutlu ve sağlıklı bir şekilde, sonsuza dek özgürce uçtuğunu düşünmek... iyi gelecektir